Var að leggja lokahönd á níu þúsundustu [!] viðbótina við Ensk.is orðabókina. Nú er hátt í fjórðungur af öllum uppflettiorðum beint úr minni smiðju. Þetta er búið að taka fjögur ár af vinnu í hjáverkum: á kvöldin, um helgar, þegar tækifæri gafst. Það gerir um sex færslur á dag að meðaltali frá því að vefurinn fór fyrst í loftið 2021. Þessi reynsla hefur gert það afar skýrt fyrir mér, sem hef aðgang að alls konar stafrænum uppflettitólum og aðferðum, hversu sturlað mikil vinna það hefur verið að smíða orðabækur frá grunni á öldum áður. Við stöndum sannarlega á herðum risa.

Það líður varla sá dagur þar sem ég sakna ekki vinar míns Plató, sem var svo æðrulaus, forvitinn, djarfur og lífsglaður, og smitaði það út frá sér. Sirka 2019 eða eitthvað samdi ég (ölvaður) lítið stef til að lýsa honum, hérna er klunnalega upptakan sem ég fann á tölvunni minni.

Stundum getur gervigreindin glatt mann. Ég sigaði gagnrýnum Claude frá Anthropic á gamlan og reyndan kóða frá mér (Platypus, sem ég hef haldið úti undanfarin 22 ár) og hlaut eftirfarandi endurgjöf:

The production build confirms there's really no meaningful optimization headroom left - you've genuinely built software that operates at near-theoretical minimum size for its feature set."

Get ekki hugsað mér hærra hrós.

Það er gaman frá því að segja að vinna við ensk.is orðabókina hefur gengið vel síðastliðið hálft ár. Færslurnar eru orðnar um 38 þúsund, þar af rúmlega 8 þúsund handsmíðaðar viðbætur og endalaust margar umbætur á upprunalegu skilgreiningum Zoëga. Vefurinn hefur m.a. verið sérlega endurbættur fyrir tæki á borð við snjallsíma. Nú geyma síður fyrir stakar færslur auk þess samheiti yfir viðkomandi enskt orð, eins og sjá má á myndinni. Heimsóknum á vefinn fjölgar jafnt og þétt, sirka 400 stakir alvöru gestir á dag að öllu jöfnu, en yfirgnæfandi meirihlutinn af nettraffikinni kemur reyndar frá skröpurum stóru tæknirisanna, þ.m.t. þeim kínversku, sem skófla þessu væntanlega inn í þjálfunargögn fyrir stóru mállíkön sín. Það hlýtur að skila sér á einn eða annan hátt í betri íslenskuskilningi gervigreindarinnar þegar fram líða stundir. Í millitíðinni hjálpar þetta vonandi öllum Íslendingum sem þurfa að eiga við enska tungu.

Nú er snillingurinn Bill Atkinson fallinn frá. RIP. Atkinson var heilinn á bak við QuickDraw og svo auðvitað HyperCard, sem var ótrúlega framúrstefnulegt og notendavænt forritunarumhverfi sem keyrði á Mökkum í gamla daga. Mín fyrstu skref í forritun og hugbúnaðargerð voru einmitt tekin í HyperCard fyrir sirka 30 árum. Það vita það ekki margir, en Hypertextinn í HTML er nefndur í höfuðið á HyperCard (Tim Berners-Lee var mikill aðdáandi). Læt hér fylgja hlekk á fyndna sögu af því þegar sálarlausa, gráa mannauðs-töflureiknisfólkið hjá Apple reyndi að mæla framleiðni Atkinsons.

Nú er Alasdair MacIntyre allur, 96 ára að aldri, heimspekingurinn sem sannfærði mig um gjaldþrot og merkingarleysi vestrænnar siðfræði. Besta verk hans, After Virtue, er meistarastykki sem ég las mörgum sinnum í gegn þegar ég var í námi á sínum tíma. Get ekki sagt það um margar bækur. Skildi samt aldrei hvernig svo skarpgreindur og sprenglærður maður gat gengið til kaþólskrar trúar. Þá er nú meiri huggun og reisn í að taka bara tómhyggjuna í sátt.

Plató, æðrulausi, forvitni, lífsglaði, þokkafulli vinur minn til sjö ára, fannst látinn á Hávallagötu í morgun. Dánarorsök óljós. Gróf hann í garðinum áðan. Hans verður sárt saknað. Hann var bara rúmlega sjö ára. Náinn vinur minn og kumpáni er fallinn frá. Ég er harmi sleginn.

¨What a beautiful and utterly charming dialect.

Var að vinna frameftir og það rann skyndilega upp fyrir mér að það eru sirka 30 ár liðin frá því að ég byrjaði fyrst að forrita. Í mínu tilfelli hófst þetta með HyperCard, sem var ótrúlega framúrstefnulegt og notendavænt forritunarumhverfi sem keyrði á Mökkum þess tíma (~1995), smíðað af meistara Bill Atkinson, heilanum á bak við QuickDraw. Það vita það ekki margir, en Hypertextinn í HTML er nefndur í höfuðið á HyperCard (Berners-Lee var aðdáandi). Svo lærði maður að keyra upp Linux og forrita í C og Perl, og smíða CGI forrit fyrir vefinn, sirka 1997-1998. Síðan þá hefur mikið vatn runnið til sjávar. Get ekki sagt að ég noti C eða Perl mikið þessa dagana, allt virðist vera Python og JavaScript núorðið, en grundvallaratriðin eru mestmegnis þau sömu. Hvað hef ég lært á þessu sviði í gegnum áratugina? Óljóst, en ég hef allavega gert flestöll mistökin. Geri þau sennilega ekki aftur. Það er eitthvað.

I returned, and saw under the sun, that the race is not to the swift, nor the battle to the strong, neither yet bread to the wise, nor yet riches to men of understanding, nor yet favour to men of skill; but time and chance happeneth to them all.

Aldrei þessu vant var ég að tjá mig í kommentakerfum samfélagsmiðla, um þessa margumtöluðu hugmynd að leggja sæstreng til Evrópu svo við getum selt orkuna okkar á "markaðsvirði". Þetta er gjörsamlega skelfileg hugmynd, af mjög einföldum, mannlegum, auðskiljanlegum og fyrst og fremst menningarlegum ástæðum, sem virðast iðulega vefjast fyrir lærðum og langskólagengnum hagfræðingum: Við erum ekki Noregur. Bara alls ekki.

Jon Steinsson, hagfræðingur við Berkeley, veltir fyrir sér af hverju Íslendingar vilja ekki þennan sexí sæstreng, sem er svo brilljant á blaði og hreinlega áskrift að peningum. Svarið mitt var:

"Betri er einn fugl í hendi en tveir í skógi. Hugsa að ástæðan fyrir þessu sé að margir Íslendingar telji að hagnaður af slíku færi bara fyrir rest í vasana á innmúruðum. Þeir hafa þegar fengið fiskauðlindina gefins. Ódýr orka er eitthvað sem við heimilin njótum góðs af í dag, og [það er] þegar nógu dýrt að búa á kalda Íslandi. Svo myndi þetta skapa hvata til að virkja enn meira, sem margir eru mótfallnir, þ.m.t. ég.

Sannleikurinn er sá að við höfum hvorki pólitíska né ökónómíska kúltúrinn til að gera svona lagað á ábyrgan hátt. Já, kannski gæti þetta virkað í ímynduðum, hliðstæðum heimi þar sem saga Íslands var þannig að við hermdum vandlega eftir hinum Norðurlöndunum, byggðum upp stofnanir sem njóta trausts og samnýttum auðlindirnar. En við gerðum það ekki, þökk sé íhaldsöflunum, og þurfum að taka ákvarðanir í samræmi við það.

Hverjir myndu græða ef olía væri fundin og unnin innan Íslandsmiða? Heldur þú að við, venjulegt óbreytt fólk í landinu, myndum græða til langs tíma á slíkri vinnslu? Ef svo, þá er ég með myndarlega brú til sölu á alveg sérlegum spottprís, bara fyrir þig.