Ég var að reykja út um eldhúsgluggann hjá mér rétt í þessu þegar móðir með unga dóttur sína gekk fram hjá og ég heyrði mömmuna segja: "Sko, það sem þú þarft að skilja er, að alveg eins og þú borðar seríós á morgnana, þá borða köngulær flugur."

Mér fannst þetta frekar fyndið. Það tekur sannarlega langan tíma að læra hvernig heimurinn virkar.

Ég er búinn að ritstýra og gefa út frjálsa, opna ensk-íslenska orðabók á vefnum ensk.is. Gjörið þið svo vel!

Í löngu máli: Ég skrifaði fyrst bloggpóst árið 2007 [!] um hve lélegt það væri að enga opna ensk-íslensk orðabók væri að finna á netinu. Ég bjóst við að það myndi lagast með tímanum, en fimmtán árum síðar, árið 2022, eru allar slíkar orðabækur enn lokaðar á bak við greiðslumúr eða í einkaeigu, öllum Íslendingum til mikils ama. Forlagið situr á þessu eins og ormur á gulli og heimtar rentu frá öllum sem þurfa að fletta upp enskum orðum. Þetta er auðvitað til háborinnar skammar því svo gott sem allir Íslendingar, hvar sem þeir eru staddir í lífinu og hversu góðir sem þeir eru í ensku, þurfa á þessum upplýsingum að halda. Þetta eru hreinlega bráðnauðsynlegir tungumálainnviðir. Fyrir vikið ákvað ég að gera eitthvað í málinu. "If you want something done right, you gotta do it yerself," eins og sagt er.

Fyrst heimsótti ég Landsbókasafn og sannfærði fornbókadeildina um að ljóslesa (skanna) ensk-íslenzku orðabók Geirs T. Zoega, 3. útgáfu frá árinu 1932, sem er fallin úr höfundarétti. Síðan tók ég ljóslesnu myndirnar og mataði inn í Optical Character Recognition hugbúnað, og endaði með mjög skítugan, hráan texta. Að því loknu notaði ég margvíslegar sjálfvirkar tölvunarfræðilegar og handvirkar aðferðir til að hreinsa og laga textann, snéri forneskjulegu málfari og stafsetningu yfir á nútímaíslensku (sjer->sér, mentun->menntun, skifting->skipting, verzlun->verslun, o.s.frv.). Illskiljanlegar forneskjulegar skilgreiningar voru uppfærðar til þess að samræmast málnotkun samtímans og fjölmargar villur í stafsetningu og skilgreiningum í frumtextanum leiðréttar. Auk þess bætti ég við nokkrum orðaskilgreiningum sem sárlega vantaði. Það hefur tekið ótrúlega mikið af frítíma mínum undanfarið ár að ritstýra, bæta og fara yfir þessar 30 þúsund skilgreiningar, en nú er þetta loksins komið á frambærilegt snið og gagnast vonandi sem flestum.

Orðabókin er gefin út í almannaeign (e. public domain) og nýtur hvorki höfundar- né einkaleyfisverndar. Öllum er frjálst að sækja hana, afrita, breyta og endurbirta að vild. Kóðinn á bak við hraða, einfalda og skilvirka vefinn er opinn á GitHub undir BSD leyfi.

Ég flutti fyrirlestur um Emblu og íslenska máltækni í námskeiði við Háskóls Íslands síðasta haust þar sem ég fór í saumana á öllu sem ég hef verið að gera síðustu ár. Hann er nú kominn á YouTube.

Árið 2004 gaf ég fyrst út hugbúnaðinn Sloth 1.0 fyrir macOS. Á þeim tíma var ég að kenna sjálfum mér forritunarmálið Objective-C og þetta var eins konar hugarleikfimi, æfing í að smíða eitthvað gagnlegt, sýna UNIX innyfli Mac OS X í snyrtilegu grafísku viðmóti. Í dag, átján árum síðar, var ég rétt í þessu að senda útgáfu 3.2 út í heiminn, 26. uppfærslan á þessu langa tímabili.

Samkvæmt mínum gögnum er Sloth enn sótt mörg þúsund sinnum í mánuði og er notað reglulega af hátt í hundrað þúsund manns um allan heim. Á þessu stigi málsins er þetta mjög sjóaður og "battle-hardened" hugbúnaður, opinn, hraður, einfaldur, skilvirkur og svo gott sem laus við allar villur. Eitthvað sem ég er stoltur af að hafa smíðað. Fæ meira að segja enn stundum starfstilboð út af þessu.

Um árið fann ég upp á nýju og gagnlegu íslensku orði: „slopphelgi“.

Orðið (og hugtakið þar að baki) er af svipuðum toga og landhelgi, friðhelgi o.s.frv. nema að það vísar til þess þegar maður vaknar á frídegi og ákveður að vera bara heima á sloppnum þann daginn í stað þess að stökkva í sturtu og klæða sig að vanda. Slopphelgi.

Svo þegar eitthvað kemur upp á og maður neyðist til þess að kasta af sér sloppnum, fara í föt og takast á við stóra heiminn fullklæddur, er hægt að tala um að „rjúfa slopphelgi“, að einhver eða eitthvað hafi „rofið slopphelgi“ manns. Þetta kemur því miður allt of oft fyrir mig í lífinu.

Nei sko, þessi fína umfjöllun um Emblu í Víðsjá, blaði Blindrafélagsins, og meira að segja mynd af gamla!

"The cheapest sort of pride is national pride; for if a man is proud of his own nation, it argues that he has no qualities of his own of which he can be proud; otherwise he would not have recourse to those which he shares with so many millions of his fellowmen. The man who is endowed with important personal qualities will be only too ready to see clearly in what respects his own nation falls short, since their failings will be constantly before his eyes. But every miserable fool who has nothing at all of which he can be proud adopts, as a last resource, pride in the nation to which he belongs; he is ready and glad to defend all its faults and follies tooth and nail, thus reimbursing himself for his own inferiority." -- Arthur Schopenhauer

Í kvöld komst ég að því að þetta einkennilega orð, rabbarbari, er faktískt ra-barbari!

Ég var að fara í gegnum bókakassa í geymslunni og fann þar ýmsar gersemar, til dæmis eina uppáhaldsbók mína úr æsku, Bróðir minn ljónshjarta eftir Astrid Lindgren, barnabók sem fjallar um dauðann, ótrúlegt meistaraverk sem hefði átt að fá nóbelsverðlaun. Þessi fer ekki í Góða hirðinn.

There's something endlessly fascinating and inscrutable about Stalin, an austere workaholic who reveled in torturing, breaking and killing "friends" and enemies alike. Arguably the single most powerful and influential political leader of the 20th century. An utterly ruthless, amoral and highly intelligent psychopath who managed to take a dysfunctional, backward peasant state to nuclear superpower status in the span of 30 years -- at an immense and almost unfathomable cost to his people. You can feel the dread, the tension, the terror, in Shostakovich's 10th symphony, a "musical portrait of Stalin."

Jæja, þá er maður loksins búinn að kaupa íbúð! Rúmlega 75 fermetrar á Seljavegi 7 í Gamla Vesturbænum, örstutt frá vinnunni.

En já, eftir heila ævi af fjárhagslegu frelsi er ég loksins orðinn hlekkjaður við dysfúnksjónal íslenska mikkamús-kapítalismann, stórskuldugur við okurglæponabanka. Maður verður bara að treysta á að Sigmundur Davíð reddi málunum fyrir professional millistéttardrengi eins og mig næst þegar Sjallarnir keyra hagkerfið í þrot. \_(ツ)_/

Var í geymslunni um daginn, fann þar fjársjóð sem mig langar til að deila með ykkur, eins konar "lifehack" sem ég naut góðs af þegar ég var lítill strákur, sirka 7-8 ára.

Á unga aldri lærði ég nefnilega söguþráðinn í mörgum helstu ritverkum vestrænnar menningar með því að lesa frábæru teiknimyndablöðin Sígildar sögur (Classics Illustrated á ensku): Illjóns- og Ódysseifskviður, Jules Verne, H. G. Wells, Shakespeare, Herman Melville, Alexandre Dumas og margt, margt fleira. Mun aldrei segja skilið við þessar stórkostlegu teiknimyndasögur sem menntuðu mig fyrir aldur fram og kveiktu í ímyndunaraflinu!